Historia złotówki

Historia polskiego złotego jest niezwykle długa i ciekawa. Dowiedzmy się, co kryje za sobą moneta z orzełkiem na rewersie.

Czy wiecie, że złoty pojawił się jako moneta już w 1663 roku? W XIV i XV wieku mianem złotego określano natomiast zagraniczne pieniądze – dukaty, którymi posługiwała się ludność w kraju nad Wisłą. Potem nazywano je mianem „złotych czerwonych”, aby umożliwić wyraźne rozdzielenie z polskim złotym.

Nasz złoty został oficjalnie wprowadzony do obiegu 29 kwietnia 1924 roku za sprawą Stanisława Grabskiego. Był on w tamtym czasie ministrem finansów. Nowa waluta oparta została na wartości złota, to znaczy, że jedna złotówka stanowiła równowartość 9/31 grama czystego surowca. Złoty z tamtych czasówbył więc wart około 15 obecnych, a mogliśmy za niego kupić 7 razy więcej.

Co ciekawe na kilka lat przed reformą pieniężną, przeprowadzoną przez Stanisława Grabskiego złoty mógł nazywać się lechem, bądź polem. Ostatecznie wybrano jednak złotego, który był używany w kongresowym królestwie polskim.

Co ciekawe w różnych okresach występowały naprawdę różne nominały złotego. Mieliśmy dla przykładu półgrosze, dwojaki oraz orty. Dwojaki były bite sporadycznie, głównie za panowania Jana Kazimierza. Półgrosze produkowano natomiast do 1526 roku, a orty od 1609 do 1756.